Mezopotamya’da olmak! Başka bir his! Sanki, tek kelimeyle anlatabilmek. Ama yazacağım… “Hangisini yaparsan yap, aşk ile ya da muhtaçlık ile yap!” Öyle dedi masalcı! Biz de masala girdik, 2 gece 3 gün, kendi dağarcığımız kadar aldık Mardin’den. Gözümüz kadar gördük, merakımız kadar duyduk, kokladıkça anılar birikti.
Mardin’in büyüleyici taş yapıları arasında, binlerce yıllık geçmişiyle sizi kendine hayran bırakan tarihin sessiz tanığıdır Deyrulzafaran Manastırı. Süryani Ortodoks inancı için büyük bir öneme sahip olan bu manastır, sadece dini bir merkez değil, aynı zamanda Mezopotamya’nın kültürel ve tarihi zenginliklerini gözler önüne seren eşsiz bir yapı.
Bu bir “gezi” değil. Bu, yüzyılların yankısını duymak, kendine uzak bir aynada tanıdık bir yüz görmekti. Biz oradaydık. Ve şimdi her şehir, bir parçamız gibi. Tarihi İpek Yolu’nda kah kızıl çöller, kah yeşil vadilerden geçtik. Ruhumuz beslendi,
Van rotamızda İshakpaşa Sarayı’na doğru yolculuk ediyoruz. Önce Doğubayazıt’a uğrayacağız. Yol uzun. Aracımızda sağa sola bakınıyoruz. Bölgenin yerel evleri kare tabanlı, ufak pencereli ve çatılı. Yeşillik, ağaçlar gani gani… Manzaramız harika. Derken bir “aaaaa” sesi yükseldi içimizden.
